- elsiz-obasız
- прил. не имеющий близких и родных; без роду и племени
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
elsiz-obasız
Смотреть что такое "elsiz-obasız" в других словарях:
elsiz-obasız — sif. Yurdu, məskəni olmayan. Dilənçi Nurəddinin titrəməsini görüb dedi: – Məndən qorxma, oğlum, mən də elsiz obasız bir dilənçiyəm. S. S. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dilənmək — f. 1. Dilənçilik etmək, yolçuluq etmək; sədəqə yolu ilə özgədən pul, çörək və s. istəmək. Dilənmək qəsdilə düşüb dərbədər; Gəzərsən bir evdə, pakizə düxtər. Q. Z.. Dilənçi dedi: – Mən də elsiz obasız bir qoca, dilənçiyəm. Kəndlərdə dilənirəm. S.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
